Op 10 november sluit de Vlasunie het project in de akkerranden af met ‘Roesten’.
Roesten is dialect voor rusten en luidt het vierde seizoen in, de winter.
De producten van de akkers zijn geoogst, de akkerrand is nu rijk aan bloemenzaden.
De plantenresten verteren en dragen bij aan de vruchtbaarheid van de aarde. De zaden dienen als voedsel voor vogels, diertjes en insecten waardoor ze een grotere kans maken om de winter te overleven.

De presentatie van ‘roesten’ vindt ‘s avonds plaats en wordt uitgebeeld met lichtbakens en vuren in het land die de weg wijzen over de akkerranden gelegen langs het Platform.
Een groep kinderen en volwassenen volgt deze bakens in een wandeling over de akkerranden. Onderweg draagt Wim Bauer gedichten voor en bij het Platform wordt het project van de Vlasunie in de akkerranden symbolisch beëindigd.
Onder leiding van Jeanine Kolf van het buurtwerk in Mookhoek maken de kinderen op 7 november lampions van bieten of pompoenen. Zij dragen deze lampionnen mee tijdens de wandeling.
Muzikanten van Tavenu begeleiden de tocht met muziek.
Iedereen, jong en oud, is welkom om mee te lopen in de stoet over het land.
We verzamelen op 10 november om 18.15 uur op de Mookhoek, hoek Zweedsestraat-Viskilstraat nummer 1.
Vanaf die plek gaan we om half zeven richting het Platform.
Na de afsluiting van het ‘roesten’ is iedereen van harte welkom om op het erf van Leen de Geus een beker warme chocolademelk te komen drinken.

Zou dit de grootste akkerrand van Nederland zijn?
9 meter breed en ruim een halve km lang.
Een uitbundige bloemenzee, waartussen de planten voor de natuurlijke verfstoffen verscholen staan.